Wil je dat je kind innerlijk op zijn eigen emotionele signalen durft te vertrouwen, dat het in staat is om zelf te wikken en te wegen, het de moed heeft om nieuwe dingen te proberen, fouten en plezier durft te maken?
​
Dan heeft je kind de juiste ‘gereedschappen’ nodig om zijn leven vorm te geven.
​
Jouw rol als ouder is hierin cruciaal.

Het is belangrijk om je kind te helpen bij het maken van keuzes en hen te interesseren in alle kennis die de wereld biedt.

Generaties voor hen hebben ongelooflijke dingen bedacht, gemaakt en geschreven, en jouw kind mag dit ontdekken en hieraan bijdragen.

Echter, daarvoor is het nodig dat het zich innerlijk sterk voelt en zijn eigen houding durft te ventileren.

Hier komt de kracht van jouw voorbeeld om de hoek kijken.

Veel volwassenen leven een leven in stille wanhoop.

Ze voldoen aan alle gestelde eisen van hun baan, studie, relaties en beschikken over diploma’s.

Echter, vaak ontbreekt het gevoel van vitaliteit, gemoedsrust en enthousiasme.

Dit kan veranderen als we onze kinderen van jongs af aan leren hoe ze emotioneel sterk en zelfverzekerd kunnen zijn.

Als je kijkt naar hoe een mensje wordt geboren, zie je hoe de intelligentie in hun kleine lichaam ervoor zorgt dat ze naar gezichten lachen (ze zijn immers afhankelijk van anderen voor hun overleving).

Ze weten perfect wanneer ze moeten eten en slapen, en observeren alles om hen heen.

Door al deze signalen uit hun omgeving te observeren, voelen ze zich prettig en nieuwsgierig.

Zo ontwikkelen ze hun eigen verhaal. Jouw verhaal!

Jij als ouder zorgt ervoor hoe zij over zichzelf gaan denken en nieuwsgierig blijven.

Kinderen zijn van nature enthousiast, nieuwsgierig en vol energie.

Ze willen de wereld ontdekken, plezier maken en leren door te doen.

Ze zijn nog onbedorven en hebben jouw leiding en steun nodig om deze natuurlijke nieuwsgierigheid en energie te behouden.

Tegelijkertijd kun jij ook weer veel van hen leren.

Je zou super voorzichtig kunnen zijn om van hen een succesverhaal te maken.

Beter, beter, best zijn is een kader. Wat ze van zichzelf vinden? Ook.

Het laatste ga je niet vragen, maar je kijkt.

Durven ze een activiteit uit te voeren, ook al kan het mislukken? Zijn ze tevreden met hun uiterlijk? Voelen ze zich capabel en enthousiast? Durven ze vragen te stellen? Hebben ze een gevoel van eigenwaarde?

Dit zelfvertrouwen ontstaat door actie en door jou als ouder die het voorbeeld geeft.

Als jij jezelf ziet als iemand die er mag zijn, die uitdagingen aangaat en zich waardevol voelt (zelfs als je faalt) dan nemen zij dit over.

Als jij kiest voor veiligheid en hen afhoudt van nieuwe dingen proberen, kies je ervoor dat ze blijven zoals ze zijn. 

Natuurlijk ben je oplettend en voorzichtig, maar zelfvertrouwen krijg je door te doen, door iets uit te proberen en jezelf uit te dagen.

Vragen of ze iets ‘spannend’ vinden is niet stimulerend, moedig hen juist aan! 

Jij hebt als ouder de prachtige opdracht om hen te laten opgroeien met een sterk gevoel van zelfvertrouwen.

Dit begint bij hoe jij jezelf ziet en hoe jij je kind benadert.

De vraag is dus; hoe ga jij op dit moment door de wereld? En wat wil jij dat jouw kind daarvan meeneemt?